Dinsdag 16 augustus 2016: Refuge Plan Mya – Refuge de la Balme Tarentaise (12,5 km)

De volgende ochtend werden we goed uitgerust wakker. Om zeven uur zaten we aan het ontbijt. We kregen wit brood (wel een beetje droog) met jam en koffie. Om kwart over acht vertrokken we. We hadden niets gereserveerd, maar hadden natuurlijk onze tent bij ons. Volgens het boekje was deze etappe 5:35 lopen. Wij deden er zeven uur en een kwartier over inclusief rustpauzes.

Het was deze dag opnieuw prachtig weer met een hoge temperatuur. Ook al begon de etappe op een hoogte van 1860 meter, toch hadden we het meteen al warm. De eerste kilometer was nog vrij vlak. Daarna moesten we flink aan de bak, zo’n 300 meter omhoog over een redelijk steil maar niet moeilijk pad. We hoopten aan de top bij la Petite Berge een mooi uitzicht te hebben over Lac Roseland, maar die was hier helaas niet te zien. Later kregen we trouwens nog talrijke mooie uitzichten over dit stuwmeer. Wel kregen we zo af en toe nog de mogelijkheid om even achteruit te kijken naar de Mont Blanc, die we nu wel steeds verder achter ons lieten.

Bij la Petite Berge was het even wat vlakker, maar al snel volgde er een afdaling, met meteen daarna weer een klim en daarna weer een stuk naar beneden, soms steil en even over trappetjes, tot iets onder de 1800 meter boven Treicol. Zo af en toe waren er ook enkele vlakkere stukken. Ook was het soms even heel steil. Op de meest modderige stukken kon je over planken lopen. Het was hier mooi om te lopen met mooie uitzichten over de bergen en regelmatig een mooi uitzicht op het Lac Roseland.

Net boven Treicol werd het even ongeveer vlak, waarna we met een lange klim begonnen van bijna 700 meter omhoog naar col de Bresson. Het eerste stuk van de klim was behoorlijk steil langs een waterval omhoog. Na deze klim kwamen we even op een wat vlakkere en brede weg. We moesten op deze weg een flinke stroom water oversteken. Anja wilde het te gemakkelijk doen en stapte even mis zodat er iets water over de schoen heen kwam, maar gelukkig was de schoen van binnen nog niet helemaal nat en was het wisselen van sokken voldoende om weer droge voeten te hebben.

Na dit wat vlakkere stuk volgde er een steile en mooie klim naar de Col de Bresson. Hoe verder omhoog we kwamen hoe rotsachtiger het werd, dus niet al te gemakkelijk om te lopen. Het bovenste deel van de klim was erg rotsachtig. Soms waren er wat lastigere stukken door de rotsen heen, maar het was gelukkig niet heel moeilijk. Het pad was goed aangegeven, ook door de rotsen heen, dus we hadden geen moeite om de weg te vinden. Onderweg konden we genieten van de mooie bloemen zoals de gentiaan. Tijdens de klim hadden we steeds een mooi uitzicht over het Lac Roseland. Er waren zo af en toe behoorlijk wat wolken wat het dan tijdelijk aangenamer maakte om te klimmen, maar buien waren het nog niet. Dit werd afgewisseld door een hete brandende zon. Het zweet gutste dan over ons lichaam.

Op de top van de col (2469 meter) stond daarentegen een stevige frisse wind. Wij zijn daarom een klein stukje naar beneden gelopen om in de luwte te rusten. Daar hebben we een tijdje gezeten om van de omgeving te genieten en de inwendige mens te versterken. Er waren nog heel wat andere mensen die hetzelfde deden. Na de rustpauze zijn we met de afdaling begonnen (zo’n 450 meter naar beneden) naar de refuge. De afdaling was niet echt lastig, maar er waren op sommige stukken wel heel veel grote stenen, wat het voor Anja lastiger maakte. We gingen langs een riviertje op naar beneden. Het was een mooie route.

Om 15:30 bereikten we de refuge. Deze was al behoorlijk vol, maar er was nog plaats voor ons. Er werd ons eerst voorgesteld om op de open zolder boven de eetzaal te slapen. Daarvoor moest er een ladder van de zolder afgehaald worden, zodat je er op kon. Een van de beheerders was een sterke jonge man die Gijs pardoes op tilde om de ladder te pakken, want anders kon je er niet bij. Anja vond dit nog al eng en uitte dat ook. Gijs had inmiddels een rugzak bovenop neergezet, maar toen bedachten ze dat er ook nog twee plaatsen waren in een klein huisje naast het hoofdgebouw. In dit huisje waren 8 matrassen op een stapelbed. Wij kozen er twee uit onderop. Later op de avond bleek dat de personen die de overige zes bedden gereserveerd hadden niet op kwamen dagen. Dus hadden we het geluk dat we dit huisje geheel voor onszelf hadden.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, hebben we ons gedoucht en daarna op het terras een biertje gedronken. Later op de middag kwam er een hele grote wandelgroep uit het dal. Dit was een heel bijzondere groep omdat ze in drie spannen liepen en ieder span daarbij een invalide persoon op een eenwielige rolstoel naar boven trokken. We zagen ze zichtbaar genieten. We vroegen ons af waar ze moesten slapen, maar het bleek al snel dat ze grote tenten mee hadden genomen die door een ezel vervoerd werden. Tegen zes uur moesten we naar binnen, omdat er een paar stevige buien overtrokken. Er was een prachtige regenboog te bewonderen, die Gijs nog even op de foto had gezet.

Om 19:00 gingen we eten. We zaten bij een jong Frans stel, die ook een aantal dagen langs de GR5 liepen en die behoorlijk goed Engels spraken. Dat maakte de conversatie een stuk gemakkelijker voor ons. Na het eten hadden we nog een kaartspelletje gedaan. Tegen 10:00 in de avond gingen we slapen. In het huisje waar we sliepen was geen licht, maar onze zaklamp bracht uitkomst. Later in de nacht was dit niet meer nodig vanwege de volle maan. Doordat we alleen waren en het lekker fris was in het huisje, sliepen we snel in.