Dinsdag 15 augustus 2017: Pamplinet – Montgenèvre (17 km)

Ondanks de volle slaapzaal en de hond die zo af en toe door het dortoir tippelde hebben we toch redelijk goed geslapen. Dit was toch wel belangrijk omdat ons op deze dag een behoorlijk stevige etappe te wachten stond. Helaas konden we niet eerder dan half acht ontbijten. Na het ontbijt moesten we nog inpakken en dat was extra lastig omdat de rest van de kamergenoten nog lag te slapen. Daardoor was het behoorlijk donker en daarbij moesten we het nog eens stilletjes aanpakken. Uiteindelijk vertrokken we iets na half negen. Het was weer een prachtige warme zonnige dag. Halverwege de middag kwamen er wel donkeren wolken opzetten, maar we hielden het uiteindelijk weer geheel droog.

We moesten meteen flink klimmen en al snel verdween Pamplinet steeds meer in de diepte. Eerst klommen we nog in de schaduw, maar verderop kwamen we in de warme zon terecht. Na de eerste klim werd het een stuk vlakker tot het gehucht Les Acles. Vanaf dit punt werd het steeds woester. Eerst liepen we nog een stuk behoorlijk steil omhoog door het bos. Dat gaf ons gelukkig bescherming tegen de hete zon. Daarna kwamen we kin steeds opener gebied en werd het gelukkig ook een stuk minder steil.

Vooral nadat het opener geworden was liepen we door een prachtig ruig gebied. Op een gegeven moment moesten we een diep uitgesleten stroompje oversteken. Dat was te steil naar beneden, dus besloten we een stukje om te lopen waar het stroompje niet zo diep was uitgesleten. We kwamen steeds hoger en verder verwijderd van de boomgrens. Het laatste stukje naar de col de Dormillouse was weer behoorlijk steil maar verder niet moeilijk. Vanaf deze col ging het pad nog wat verder omhoog naar een volgende col. Dat was gedeeltelijk over een balkonpad maar dat was verder geen probleem. Eerst ging het wat op en neer, maar op het laatst was er toch nog een vrij steil maar verder niet al te lastig stuk naar de col du Lauze (2530 m), het hoogste punt van deze dag. Daar hebben we een tijdje gezeten om van het uitzicht te genieten. We hebben daar ook nog wat gegeten voordat we aan de afdaling begonnen naar Montgenèvre.

We waren door verslagen van wandelaars er op geattendeerd dat het eerste stukje afdaling erg steil en lastig was. Inderdaad het was de eerste 50 tot 100 meter van de afdaling behoorlijk steil en even oppassen, maar zo erg was het nu ook weer niet. De rest van de afdaling viel erg mee, zo zelfs dat we binnen twee uur naar Montgenèvre zijn gelopen (precies volgens het boekje) en dat inclusief nog een korte rustpauze halverwege de afdaling. Dat was een unicum voor Anja voor wie afdalingen altijd het minst prettige deel van de etappe is.

Montgenèvre is een erg drukke vakantieplaats met vele hotels. Het bleek dat we weer dezelfde hotel geboekt hadden als Ed en Wil. Het was een eenvoudig hotel met een gedateerde inrichting, niet voor niets dat het goedkoop was. Nadat we ons gedoucht hadden, hebben we eerst iets met Ed en Wil gedronken en daarna zijn we naar de pizzeria gegaan voor een lekkere pizza.