Vrijdag 25 augustus 2017: Larche – Bousieyas (22,5 km)
Na een rustdag en twee goede nachten slapen waren we klaar voor een van de zwaarste etappes van de hele GR5. Het was een lange afstand plus ruim 1200 meter stijgen en 1000 meter dalen in een dag en er waren ook nog een aantal lastige stukken onderweg. Er waren geen overnachtingsplaatsen tot Bousieyas en bivakkeren bij Lac Agnel leek ons ook geen aantrekkelijke optie. Het was zoals gewoonlijk weer eens een hete zonnige dag, zelfs op hoogte. We hebben ’s ochtends om half zeven ontbeten. Om kwart over zeven vertrokken we.
De eerste vijf kilometer was heel gemakkelijk, lichtjes stijgend op een asfalt weg en nog heerlijk koel. Daarna volgde er nog eens enkele kilometers onverhard pad dat ook gemakkelijk was. Toen begon de echte tocht. Eerst een behoorlijke klim naar Lac Lauzanier over een nogal steenachtig pad. Anja’s voeten begonnen al weer zeer te doen, dus vandaag toch maar weer een paar paracetamol pillen. Dat zorgde er voor dat het daarna weer een tijdje beter ging.
Lac Lauzanier was een mooi blauw meertje, dus tijd voor een rustpauze en een versterking van de inwendige mens voor wat nog komen gaat. Het uitzicht op de bergen was hier indrukwekkend. Daarna ging het verder omhoog over een nogal rotsachtig pad naar het volgende bergmeertje, wat niet al te groot was. Het lag hier prachtig tussen een zeer rotsachtige omgeving. Daarna ging de tocht verder langs een vrij smal balkonpaadje naar de Pas de la Cavale. Op het laatst liep je alleen maar over stenen. Er was ook een klein stukje waar het pad helemaal verdwenen was doordat er stenen van boven naar beneden gerold waren. Het was hier een echt klauter partij.
Bij de top kwamen we Jenny weer tegen. Daar hebben we een tijdje gerust. Jenny ging eerder naar beneden dan wij, maar het duurde lang voordat ze van bovenaf weer te zien was. Gijs was er ongerust van geworden of het wel goed met haar ging. Maar toen wij aan de afdaling begonnen bleek dat het eerste stuk van de afdaling erg lastig was. Steil en heel veel stenen. Daarbij was er ook nog een plaats waar je langs een rots met handen en voeten een klein stukje naar beneden moest klimmen. Gijs had z’n rugzak maar even weggezet en de wandelstokken van Anja aangepakt, zodat Anja haar handen vrij had.
Na dit lastige stuk volgde er een lange vrij steile afdaling met behoorlijk veel stenen. Anja had daar behoorlijk veel last van zeker vanwege de zere voet en het feit dat de vermoeidheid begon toe te slaan. We hebben het rustig aangedaan en regelmatig een rustpauze genomen. Onderaan gekomen moesten we nog een droogstaande rivier oversteken. Dat was weer een lastige plek. Daarna volgde er een klim van een paar honderd meter naar de Col des Fourches.
Dat ging heel goed en kostte ons maar ruim een half uur. Na deze col volgde nog de afdaling naar Bousieyas. Gezien de gesteldheid van Anja besloten we niet langs het behoorlijk steile pad naar beneden te gaan, maar langs de weg. Dat was wel een paar kilometer extra lopen. Dit Wij hebben nog wel op een paar plaatsen nog een doorsteek gemaakt via de officiële route van de GR5. Het kaartje geeft aan hoe we gelopen zijn.
We kwamen tegen half zeven aan in Bousieyas. Er bleken in de gite d’etape alleen nog plaatsen te zijn op de zolder, maar we konden ook 50 meter verderop bivakkeren. Dat hebben we gedaan. Het was nog helemaal niet koud ondanks het feit dat we op bijna 1900 meter hoogte waren. Voor het avondeten waren we te laat omdat we niet vooraf gereserveerd hadden, maar we konden er wel de volgende ochtend ontbijten. We hadden nog een gedroogde Adventure maaltijd. Die hebben we klaar gemaakt. En water konden we tappen naast de gite. We konden ook gebruik maken van het toilet van de gite. We hebben op deze dag maar geen douche genomen. Toen het om negen uur donker werd zijn we gaan slapen. In de nacht kwamen er nog een paar buitjes op onze tent. Het heeft ook gelicht, maar het onweer bleef gelukkig op afstand.
