Donderdag 18 augustus 2016: Montchavin – Refuge de Rosuel (10 km)
We hadden heerlijk geslapen in een frisse kamer met een open deur naar het balkon. In de ochtend werden we wakker met nog een vaag zonnetje, die al behoorlijk schuil ging achter sluierwolken. We hadden hier een iets uitgebreider ontbijt dan we gewend waren in een refuge. Daarna pakten we onze spullen weer bij elkaar en verlieten het hotel. We deden eerst nog wat boodschappen voor de twee lunches van de komende twee dagen. Daarna vertrokken rond half tien voor een kortere etappe waar ruim drie uur voor stond. Aangezien de route behoorlijk gewijzigd was en daardoor langer was het wellicht meer een etappe in de orde van drie en een halve uur. Aan het begin van de etappe hadden we onszelf nog wel ingesmeerd met een middel tegen zonnebrand, maar dat bleek achteraf niet nodig te zijn.
We begonnen meteen met een flinke klim. Aangezien onze spieren nog niet warm waren moesten we er wel weer even inkomen. Toen we de hoogte van 1450 meter bereikt hadden ging de route toch nog steeds verder omhoog. Dat bleek niet in overeenstemming met het boekje te zijn. Wel stond er steeds langs de weg dat we toch echt langs de GR5 liepen. Blijkbaar was de route flink gewijzigd. Wellicht was de oorspronkelijke route die als balkonpad langs een behoorlijke steile helling liep niet meer begaanbaar. Ondertussen begon het licht te regenen, net niet genoeg om de regenkleding aan te trekken. Uiteindelijk moesten we nog zo’n 200 meter verder omhoog tot 1650 meter. Daarna ging het weer wat naar beneden naar het gehucht Les Esserts. In Esserts kwamen we weer op een bredere weg. Inmiddels zagen we de GR5 aanduidingen niet meer. Omdat het iets regende en we geen zin hadden om weer terug te gaan, besloten we daarom de bredere weg naar punt 6 (pont Romano) in het boekje te nemen. Het ging langzaam naar beneden en was een prima weg om te lopen.
Bij punt 6 aangekomen zagen we onmiddellijk dat we weer op de officiële route zaten. Hier liepen we over een bredere weg langs de rivier op. We zagen een mooi plekje onder een grote boom om even te rusten voor onze lunch. We hadden geluk. We zaten er nog maar net toen het wat harder begon te regenen. Toen we de lunch ophadden was het weer bijna droog. Een klein stukje verder even voor punt 7 was de route omgeleid via Pont Baudin. Dat zorgde ervoor dat we langs een restaurant kwamen. We hebben daar meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om een pittig bakje koffie te drinken.
Vanaf de koffiestop was het niet ver meer naar het eindpunt. We kwamen nog door het gehucht les Lanches. Daar passeerden we een overdekte picknickbank. Dat was een mooi plekje om even te zitten want het was nog erg vroeg om bij de refuge aan te komen. We hebben hier ook het tweede deel van onze lunch gegeten. Ook hier hadden we geluk, want we zaten er nog maar net toen het even stevig begon te regenen. Nadat we uitgegeten waren was het weer ongeveer droog, tijd voor het laatste stukje van de etappe.
Nadat we bij de refuge aankwamen moesten we nog twee uur wachten totdat de kamers toegewezen werden. We hebben eerst een tijd binnen gezeten en later ook buiten toen de zon er weer doorkwam. Door het lezen van de blaadjes en een kaartspelletje konden we onze tijd doden. We hadden geluk, want we kregen een vierpersoonskamer toegewezen met een wasbak, waar we uiteindelijk met z’n tweeën in sliepen. De refuge was ruim voor de helft gevuld. Bij het avondeten zaten we naast twee Franse jongemannen die ook de GR5 liepen met minimale bagage. Ze liepen hele lange stukken per dag (afstanden van zo’n 14 uur volgens het boekje, waar zijn ongeveer acht a negen uur over deden). We gingen al om half tien slapen net als de meeste andere gasten.
