Zondag 13 augustus 2017: Frejus – Vallee Etroite (14 km)

We hebben prima geslapen in de gite d’etape. We zijn even voor zeven uur opgestaan, zodat we om zeven uur aan het ontbijt zaten. Daardoor konden we iets voor acht uur vertrekken. Aanvankelijk was er nog veel hoge bewolking en behoorlijk fris. Maar we gingen meteen omhoog, dus kregen we het vanzelf warm.

Het eerste stukje hebben we bij Herbiers het pad langs de rivier gemist. Het gevolg was dat we daarom langs de weg gelopen hebben tot Lavoir. Daardoor passeerden er in het begin nog heel wat auto’s van wandelaars die eerst zo ver mogelijk omhoog reden. Verderop kwamen de routes weer bij elkaar en even later bereikten we een grote parkeerplaats.

Vanaf de parkeerplaats ging het steiler omhoog maar verder niet moeilijk. De uitzichten werden steeds mooier en indrukwekkender. We passeerden de boomgrens. Het was hier een schitterend gebied om in te wandelen. We kwamen langs prachtig gelegen kleine meertjes. Bij de col de la Vallee Etroite was ook een klein plas water, een prachtige plek om het eerst deel van onze lunch te nuttigen. We hebben hier van het uitzicht genoten. Het was inmiddels iets na elf uur in de ochtend.

Na onze rustpauze volgde de afdaling. Het was een mooie route en niet al te lastige afdaling. Sommige stukjes waren steil met stenen, maar die duurden nooit heel lang. Tussendoor hebben we even gezeten op een vlakker gedeelte, want we hadden nog alle tijd. Daar kwamen Ed en Wil langs die we dag ervoor in Gite de Tavernes ontmoet hadden. Wat verderop hebben we langs een stroompje nogmaals gezeten en genoten van de omgeving en het uitzicht.

Hoe dichter we bij Vallee Etroite kwamen hoe drukker het werd. Er waren hier heel veel Italianen die hier in het weekend gingen wandelen. Tegen het einde van de etappe werd het heel druk. Ondanks dat we het heel rustig aangedaan hadden waren we om drie uur bij de Refuge. Het was hier meer Italiaans dan Frans georiënteerd, alhoewel het hier nog steeds officieel Frankrijk was. Het was hier allemaal erg krap en behoorlijk bedompt.

Nadat we ons gedoucht hadden, waren we daarom snel buiten gaan zitten. Even later kwamen Ed en Wil er ook aan. Die verbleven in de andere refuge, maar ze vonden het daar te druk op het terras. Na een gezellig drankje was het tijd om te eten. We begonnen wel heel apart met een glaasje Martini en popcorn! Verder was er nog een ruime avondmaaltijd met opnieuw worstjes, deze keer wat kleiner als de vorige avond. Rond half tien was het tijd om te gaan slapen in een bijna geheel gevulde bedompte dortoir. Alleen bleven de bedden boven ons gelukkig leeg.