Zaterdag 2 december 2017: Okkenbroek – Schalkhaar Abdij Sion (17,5 km)
We hebben deze etappe op een echte winterdag gelopen. Het was de hele dag mistig en een graadje onder het vriespunt. Dat is weer eens een heel andere ervaring en geeft mooie plaatjes. We vertrokken om kwart voor negen van ons thuis. We zijn eerst met de auto naar het eindpunt gereden. Iets voor bij het eindpunt vonden we net voorbij het bos een zijweggetje waar we onze auto konden parkeren. Vanaf de auto zijn we naar de bushalte gelopen en namen we de bus richting Deventer. Aan het begin van Deventer zijn we overgestapt op de buurtbus richting Nieuw Heeten. Bij de bushalte Vlessendijk zijn we uitgestapt. Vanaf dit punt waren we binnen 100 meter op het Marskramerpad. Tegen half elf begonnen we met de etappe.
De mist en de rijp aan de bomen gaf toch wel een heel aparte sfeer en iets mystieks. We liepen over een rustige asfaltweg terug naar Okkenbroek. Bij de kerk gingen we links af een bospad in. Bij de kerk zagen we een aanplakbiljet dat hier maandelijks op zondagmiddag wandelingen georganiseerd worden. Dat vonden we een leuk initiatief. Na een klein stukje bos volgden er weer enkele kilometers in zuidelijke richting langs rustige asfaltwegen. We passeerden op meerdere plekken schapen, die nog in de weide liepen. De toppen van hun dikke vacht waren ook wit van de rijp.
Op een gegeven moment bogen we weer af naar het westen. Daar bereikten we een wat groter bosgebied met af en toe wat open stukken. De paden waren hier onverhard, maar over het algemeen wel behoorlijk breed. We kwamen hier menige crossfietser tegen, dus was het soms wel even uitkijken geblazen. Al de rijp aan de bomen gaf toch wel iets extra’s aan dit stuk van de etappe. Halverwege het bos bij de Oostermaatsdijk stond een klein schuilhutje met picknickbank, een ideale plek voor onze lunchpauze. We hebben toch maar niet al te lang gestopt, want het was behoorlijk koud.
Na de lunchpauze vervolgde we onze weg door het bos richting Lettele. Lettele was maar een klein dorpje waar we zo doorheen waren. We kwamen langs een graf met slachtoffers van de tweede wereldoorlog, die nog kort voor de bevrijding omgekomen waren. We hadden op dit punt en ook iets verder een mooi uitzicht op de lokale kerk.
Nadat we Lettele verlieten, liepen we een stuk over een mooi graspad langs het water. De wind was wel iets toegenomen, wat het wel behoorlijk kil en koud maakte. Na weer een stukje asfalt weg volgde er een heel smal paadje door het bos (Zandbelt) dat bedekt was met een dik bladerdek.
Hierop passeerden we enkele huizen en ging de route verder langs een kanaal, eerst onverhard en later over een fietspad. Fietsen waren hier echter niet te zien.
Hierop volgde weer een stuk langs stille asfalt en klinkerwegen. Op een gegeven moment kwamen er weer meer stukken bos. Vanaf dit punt was het niet ver meer naar het eindpunt en de auto, die we iets voor drie uur bereikten. We waren blij dat we ondanks het kille weer op deze dag toch gewandeld hadden.
