Vrijdag 13 juni 2025: Plouhinec – Etel (19,5 km)

Het was vrijdag de dertiende, en deze dag bleek zijn reputatie eer aan te doen. Het weer viel echter mee; de voorspelde onweersbuien resulteerden tegen het einde van de etappe slechts in enkele grote regendruppels. Desalniettemin was er sprake van een klamme warmte van ruim 25 graden Celsius, wat niet ideaal was om in te wandelen.

In de ochtend zouden we om 8:00 uur ontbijten, maar de gastvrouw versliep zich. De boterhammen werden geroosterd maar de eerste waren heel zwart. Tijdens het ontbijt had onze gastvrouw hele verhalen.

Na ons ontbijt vertrokken we en na een kleine anderhalve kilometer wandelen werden we gebeld door de gastvrouw dat we onze eetlepels vergeten waren. Gijs heeft ze toen opgehaald. We hadden het geluk dat we net op dat moment even op een picknickbank zaten, zodat Anja een aangename rustplaats had.

Toen we weer verder liepen bleken we een route verandering gemist te hebben. We moesten een stukje terug. Nadat we de route verandering een stuk gevolgd hadden hebben we een markering gemist. Via de GPS op de telefoon kwamen we een stukje verder gelukkig toch weer op de route.

Na nog een half uurtje lopen kwamen we in het dorpje Locquenin. Daar hebben we onze eerste lunchpauze gehouden. Daar begon ook het mooiste deel van de etappe. Via een zeer kronkelig pad volgden we de oevers van de baai met regelmatig mooie uitzichten.

Er waren op dit traject een heel aantal kleine klimmetjes. Regelmatig hadden we ook rotsachtige stukjes. Het overige deel van de etappe was gemakkelijk om te lopen. We passeerden nog een paar kleine dorpjes. Toen moesten we een brug over. Via enkele zigzag paden en een stuk omlopen kwamen we eindelijk bij de brug.

Ook aan de overkant moesten we weer een stukje terug om zo bij de oever van de baai te komen. Via een zeer kronkelig pad vervolgden we de oever. Na een paar landpunten gingen we de volgende baai in. Daar moesten we om een paar huizen heen. Al met al ook hier rotsachtige stukken en enkele korte klimmetjes, maar verder vlak.

We hielden nog even een tweede lunchpauze voordat we met het laatste deel begonnen. Nogmaals moesten we om een baai heen voordat we Etel binnenliepen. We gingen langs de haven en daarna de restaurants. Daar verlieten we de GR34 en liepen we door naar ons hotel. Uiteindelijk hebben we ook in ons hotel gegeten.