Donderdag 4 september 2025: Penestin – Pont d’ Arm (19 km)
We hadden een houten huisje naast de camping met een grote tuin. Het was hier heel stil. We hadden onze eigen spullen voor het ontbijt. Daarna vertrokken we en moesten we eerst 800 meter terug naar de GR34. Het was een mooie wandeldag met vrij veel zon en 1 klein buitje. Er was nog wel veel wind en 20 graden.
Het eerste deel van de etappe was het mooiste. We kwamen langs steile kust wanden, grillige rotsformaties en mooie strandjes. De erosie van de kust is in volle gang. We liepen hier meest over een prachtig kustpad. Stukken van het pad waren beschermd tegen de wind door hoog struikgewas. Andere stukken waren volop in de wind. We zagen heel wat wandelaars op dit stuk van de GR34.
Net voor Pointe du Bile kwam de erosie nog eens duidelijk naar voren. Ook hier waren omleidingen omdat de kust te gevaarlijk was geworden. Na Pointe du Bile gingen we om een baai heen. Eerst liepen we nog een stukje over een verharde weg. Daarna volgde een paar kilometer over een prima pad met veel beschutting. Soms was het of je onder een boog van begroeiing doorliep.
Inmiddels begonnen we trek te krijgen. Maar bankjes bleven uit. Maar toen we weer dicht bij het strand waren kwam er al snel een bankje op een mooie plek voor onze lunchpauze.
We kwamen daar ook twee mannen tegen die op sulkies zaten, die voortgetrokken werden door paarden. De mannen hadden heel zanderig/modderig kledij aan. Even later bleek dat ze door het lage water gingen rijden.
Na onze lunch hebben we eerst een paar kilometer over het strand gelopen. Daar zagen we heel wat windsurfers die heel snel over het water gingen en soms hoge sprongen maakten. Vervolgens kwam er weer een rotskust. We liepen over een mooi pad naar Pen Be. Ook hier waren behoorlijk wat wandelaars. Ook rondom Pointe de Pen Be was de kust erg grillig en mooi.
Even na dit plaatsje hebben we op een beschut bankje in de zon onze tweede lunch stop gemaakt. Na nog een stukje wat eentoniger pad kwamen we op de verharde weg. De laatste kilometers gingen over vrij stille maar wel saaie asfaltwegen.
Bij aankomst van ons hotel bleek alles dicht. We hebben gebeld. Eerst kregen we de voice mail, maar later nam iemand op en na een kleine tien minuten wachten konden we naar binnen.
Helaas was op deze dag verder alles dicht, ook de epicerie. Gelukkig hadden we nog iets proviand bij ons. Dat hebben we toen opgemaakt. Volgende ochtend was er wel ontbijt en na zes kilometer lopen was er weer een supermarkt, dus verhongeren hoefden we niet.
